ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΓΕΛ ΠΕΥΚΩΝ

RadioPines

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Με μια κάμερα στο χέρι


Ημερίδα με τίτλο: «Με μια κάμερα στο χέρι»
         Την Παρασκευή 25/11/11 με την κινηματογραφική ομάδα του σχολείου 
μας επισκεφτήκαμε τον κινηματογράφο Ολύμπιον. Εκεί συμμετείχαμε στην ημερίδα για τον Κινηματογράφο στην Εκπαίδευση «Με μια κάμερα στο χέρι»,  που οργανώνεται εδώ και αρκετά χρόνια από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Γραφείο Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων. Ήταν μία αξέχαστη εμπειρία, καθώς παρακολουθήσαμε ταινίες μικρού μήκους, που δημιούργησαν μαθητές, συζητήσαμε γι’ αυτές αλλά και για άλλα θέματα όσον αφορά τον κινηματογράφο και γνωρίσαμε άτομα στην ηλικία μας που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εμάς. Οι ταινίες που παρακολουθήσαμε ήταν όλες πολύ ενδιαφέρουσες, καθώς τα θέματα ήταν επίκαιρα και αντλούνταν από τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Θέματα, όπως η οικονομική κρίση, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά είναι κάποια από αυτά που μας προβλημάτισαν. Η επίσκεψη μας αυτή μας έδωσε ιδέες και περισσότερα κίνητρα για να δημιουργήσουμε και εμείς τη δική μας ταινία μικρού μήκους. Ελπίζουμε του χρόνου την ίδια εποχή να προβληθεί και η δική μας ταινία σε αυτήν την εκδήλωση.
                                                                       Κατερίνα Οδοντοπούλου




 Η ημερίδα που παρακολουθήσαμε ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Βλέποντας τις δουλειές άλλων σχολείων άρχισε να μας φαίνεται ελκυστικό να δημιουργήσουμε και εμείς κάτι δικό μας, μια δικιά μας ταινία!
                                                                            
                                                                    Κοσμίδου Μαρία-Αναστασία





Φαντασία-Δημιουργία- Όνειρα. 
Στο φεστιβάλ που παρακολουθήσαμε είδαμε ξαφνικά τα παιδιά που βρίσκονταν γύρω μας να γίνονται οι ήρωες των δικών τους απλών και εύστοχων αυτοσχέδιων ταινιών και να μεταμορφώνονται σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς και σεναριογράφους. Πρωτότυπες ιδέες, φιλμάκια που μας άγγιξαν, μας συγκίνησαν, μας γοήτευσαν, μας έδειξαν τη δύναμη τη φαντασία και το ταλέντο που κρύβουμε μέσα μας εμείς οι μαθητές και μας υπενθύμισαν ότι αν συνεργαστούμε μπορούμε να καταφέρουμε μεγαλειώδη πράγματα. Ευχές και για μια δικιά μας ταινία στο μέλλον..
                                                                                              Μελίνα



  
Παρασκευή, 09/12/2011
Προβολή της ταινίας That's what i am
Αίθουσα προβολών του Λυκείου Πεύκων
That's What I Am Poster

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011


    «Το Κύμα» (Die Welle)
Στις 17/11/11 στα πλαίσια της κινηματογραφικής λέσχης του Λυκείου Πεύκων επηρεασμένοι από την Επέτειο του Πολυτεχνείου παρακολουθήσαμε την γερμανικής παραγωγής ταινία «Το Κύμα» (Die Welle) η οποία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.
    Στην ταινία, η οποία διαδραματίζεται στην σύγχρονη Γερμανία, παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός καθηγητή, του Rainer Wenger,  να εξηγήσει στους μαθητές, μέσα στα πλαίσια ενός προγράμματος που διαρκούσε για μια εβδομάδα, τι είναι ο φασισμός και κάτω από ποιες συνθήκες ένα φασιστικό κίνημα μπορεί να ενισχυθεί. Ωστόσο, οι μαθητές αρνούνται κατηγορηματικά την πιθανή άνοδο  τέτοιου κινήματος στην σύγχρονη κοινωνία ακόμα κι αν οι συνθήκες το ευνοούν. 
   Εξαιτίας αυτής της απάντησης ο Wenger αποφασίζει να εφαρμόσει ένα πείραμα μέσω του οποίου διαμορφώνει σταδιακά ένα κίνημα με φασιστικό χαρακτήρα για να δώσει στους μαθητές να καταλάβουν πόσο εύκολα μπορούν να χειραγωγηθούν οι μάζες. Κατά την διάρκεια αυτού του πειράματος, παρακολουθούμε τους μαθητές να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις επιταγές αυτού του κινήματος με αποτέλεσμα να αρχίζουν να φέρονται και οι ίδιοι φασιστικά. Με εξαίρεση δυο μαθήτριες, την Karo και την Mona, οι οποίες από την αρχή αντιτάθηκαν σε αυτό το κίνημα και έναν ακόμα μαθητή, τον Marco,ο οποίος συνειδητοποιεί την πραγματικότητα της κατάστασης προς το τέλος του προγράμματος, μέχρι το τέλος της εβδομάδας όλοι οι μαθητές, δίχως να έχουν κατανοήσει την πραγματική σημασία των πράξεών τους, είχαν «επιτρέψει» στον φασισμό να εισβάλλει στις ζωές τους. Τελικά, ο καθηγητής αποκαλύπτει στους μαθητές το αρχικό του σχέδιο οδηγώντας τους στην συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Η ταινία τελειώνει με τη δολοφονία ενός μαθητή και την αυτοκτονία του συμμαθητή-δολοφόνου, του Tim, ο οποίος είχε επηρεαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό από αυτό το κίνημα ώστε έφτασε σε θέση να το νιώθει ως οικογένειά του και με την σύλληψη του καθηγητή ως υπαίτιου για αυτή την κατάσταση.
    Μετά την προβολή της, αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να την σχολιάσουμε και να εκφράσουμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς μας πάνω στο θέμα της, πιστεύω πως όλοι κατανοήσαμε πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθεί κανείς με αποτέλεσμα να προχωρήσει σε πράξεις, ενδεχομένως άθελά του, αμφιβόλου ηθικής καταπατώντας την ελευθερία των άλλων. Ακόμα, γίνεται κατανοητό πως υπάρχουν πάντα πιθανότητες για άνοδο δικτατορικών καθεστώτων όσο μορφωμένη κι αν είναι μια κοινωνία, εφόσον οι κατάλληλες συνθήκες που ενισχύουν κάτι τέτοιο υφίστανται την εκάστοτε χρονική περίοδο. 
                                                                                              Τσακίρη Κατερίνα

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011


ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



Σκηνοθεσία:Ζουζάνα Λιόβα
Σενάριο:Zuzana Liová
Διεύθυνση Φωτογραφίας:Jan Baset Střítežský, Juraj Chlpík
Μοντάζ:Anna Johnson Ryndová
Ήχος:Lukáš Moudrý
Μουσική:Walter Kraft
Κοστούμια:Katarína Hollá
Με τους:Judit Bárdos (Eva), Miroslav Krobot (Imrich), Marián Mitaš (Jakub), Tatjana Medvecká (Viera), Lucia Jašková (Jana), Marek Gei.berg (Milan), Ester Geislerová (Hana), Attila Mokos (ιερέας)

Η Λέσχη Κινηματογράφου εγκαινιάζει τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας της με την παρακολούθηση ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στις 5 Νοεμβρίου 2011. Παρά το απίστευτο ενδιαφέρον του κοινού για τις ταινίες του φεστιβάλ και τα συνεχή sold out εμείς καταφέραμε να παρευρεθούμε εκεί και να δούμε την ταινία Dom / Το Σπίτι, μια παραγωγή της Σλοβακίας και Τσεχίας.
Η ιστορία εκτυλίσσεται  σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της σύγχρονης Τσεχίας και εστιάζει σε μια οικογένεια στην οποία ο αγέλαστος, αυστηρός πατριάρχης δουλεύει τα πρωινά ως επιστάτης σε εργοστάσιο και τα απογεύματα χτίζει ο ίδιος το σπίτι που θέλει να αφήσει στην έφηβη κόρη του. Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται και το μισοτελειωμένο σπίτι της μεγαλύτερης που ήρθε σε ρήξη με τον πατέρα, έφυγε από την οικογένεια και παντρεύτηκε τον ερώτά της. Βιώνοντας όμως τις συνέπειες της επιλογής της γυρίζει πίσω στην επαρχιακή πόλη– αποξενωμένη από τους γονείς και την αδελφή της. Στη μικρή, δυναμική αδελφή πέφτει τώρα το μεγάλο βάρος: να βοηθήσει τον πατέρα της να ολοκληρώσουν το σπίτι, να είναι εκείνη τουλάχιστον η πειθήνια, βολική κόρη, να μην τον πληγώσει όπως η μεγάλη. Μόνο που η ίδια έχει άλλα σχέδια για το μέλλον της και κρυφά συγκεντρώνει χρήματα για να φύγει στο Λονδίνο. Στην αρχή της ιστορίας η ηρωίδα γνωρίζει έναν ανδρα από τον οποίο έλκεται και τελικά συνδέεται ερωτικά μαζί του. Οι συγκυρίες όμως φέρνουν τα πράγματα έτσι και ο άνθρωπος αυτός έρχεται στη θέση του καθηγητή της. Παρά το γεγονός αυτό αλλά και το γάμο του η κοπέλα συνεχίζει τη σχέση της μαζί του αλλά και συναντάει κρυφά την αδερφή της. Η σχέση της μαθαίνεται τα όνειρά της φαίνεται να γκρεμίζονται όμως αυτή σε κάθε δυσκολία δείχνει μεγάλη ψυχική δύναμη και προσπαθεί να κρατήσει τις ισσοροπίες και ίσως να πάει κόντρα στο νεανικό της αυθορμητισμό. Παρ όλα αυτά ο πατέρας της τελικά πείθεται και η κοπέλα καταφέρνει να ανοίξει τα φτερά της και να κάνει το ονειρό της πραγματικότητα.
Οι παρατηρήσεις τα σχόλια και οι εντυπώσεις μας:
·         Εντύπωση μας εκανε η εμμονή του πατέρα με το χτίσιμο του σπιτιού και η αλληγορία του ως καταφύγιο αλλά και φυλακή.
·         Η μορφή του πατέρα και ο χαρακτήρας του ήταν ιδιαίτερα έντονος και έκρυβε τόσο τη σκληρότητα αλλά και την ευαισθησία και μας μετέφερε τόσο αυτός αλλά και όλα τα πρόσωπα της ιστορίας ένα αίσθημα μιζέριας και μελαγχολίας.
·         Επίσης, μας άρεσαν οι όμορφες εικόνες της ταινίας αλλά την βρήκαμε φτωχή σε διαλόγους, με αναμενόμενο τέλος
·         Φάνηκαν με ωραίο τρόπο τα  διλήμματα αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούνται μέσα στις οικογενειακές σχέσεις. Η ταινία κλείνει με τον πατέρα μπροστά από το μισοτελειωμένο σπίτι, σίγουρα ελπίζοντας ότι η κόρη του θα  ξαναγυρίσει.
                                                                       Αναστασία Ζησάκου