Καναδέζικη ταινία του 2011
Σκηνοθεσία: Φιλίπ Φαραλντό
Ηθοποιοί: Μοχάμεντ Φελάγκ, Σόφι Νέλις, Εμιλέν Νερόν
Κριτική ταινίας:
Μπουμπούση Λίνα, Γ΄ Λυκείου
Þ «Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ» φωτίζει την αδιόρατη γραμμή που χωρίζει την
επιθυμία ενός παιδιού να βρει στήριξη μέσα στο σχολικό περιβάλλον από την αντίστοιχη
λαχτάρα ενός δασκάλου διαφορετικής νοοτροπίας
να βρει έστω και έναν αποδέκτη που θα καταλάβει το νόημα της ζωής.
Δυστυχώς, όμως, ακόμη και σήμερα υπάρχει προκατάληψη, εμφανής στην αντίδραση
των γονέων όταν μαθαίνουν πως ο δάσκαλος είναι από την Αλγερία…
Ο κύριος Λαζάρ θέλει να προσεγγίσει τα παιδιά με τον δικό του τρόπο, αυτό όμως προκαλεί αντιδράσεις γονέων, εκπαιδευτικών, αλλά και παιδιών, ίσως «φυσιολογικές» σε μια κοινωνία που και το απλό άγγιγμα μπορεί να παρεξηγηθεί! Στην ταινία είδαμε ξεσπάσματα μαθητών που δεν είχαν ξανασυμβεί, αλλά και συγκρούσεις μεταξύ τους.
Þ "Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ", μια γαλλική
παραγωγή υποψήφια για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, βασισμένο σε θέματα
της καθημερινής ζωής και έχοντας ως κεντρικό μοχλό την μετανάστευση, δίνει την
ευκαιρία στο θεατή για μια καταπληκτική συναισθησία που διέπεται όχι μόνο από ενδιαφέρον, αλλά και από
ταύτιση.
Με δεύτερους πρωταγωνιστές τις απώλειες και τις
συνέπειες αυτών "κλειδώνει" ο ψυχισμός καθηγητή και μαθητών, των
οποίων το μυαλό στοιχειώνει η τρομοκρατία και η αυτοκτονία αντίστοιχα, δυο
ενέργειες εξίσου ψυχοφθόρες με αναπόφευκτα ερωτήματα να γεννιούνται ξανά και
ξανά. Ακατέργαστη αγάπη, αθωότητα, πόνος, αναμνήσεις, τα χαρακτηριστικά της
καταπληκτικής αυτής προσέγγισης που δεν έδωσε μονάχα προβληματισμούς μα και
τροφή για σκέψη σε μένα, τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου.
Είμαι ευγνώμων.
Ο κύριος Λαζάρ θέλει να προσεγγίσει τα παιδιά με τον δικό του τρόπο, αυτό όμως προκαλεί αντιδράσεις γονέων, εκπαιδευτικών, αλλά και παιδιών, ίσως «φυσιολογικές» σε μια κοινωνία που και το απλό άγγιγμα μπορεί να παρεξηγηθεί! Στην ταινία είδαμε ξεσπάσματα μαθητών που δεν είχαν ξανασυμβεί, αλλά και συγκρούσεις μεταξύ τους.
Η
ταινία καταφέρνει -χωρίς αναφορές ή σκηνές που να «κουράζουν»- να μεταφέρει στους
θεατές το μήνυμα της ισότητας προσπαθώντας να πολεμήσει την προκατάληψη – και μπορώ
να πω πως τα καταφέρνει, αφού φεύγοντας ένιωσα πως το μυαλό μου «άνοιξε», εστίασα στην ανθρωπιά και το σεβασμό της διαφορετικότητας,
ξεπέρασα κάποιες φυλετικές και κοινωνικές σκιές … Παρόλο που το «μου άρεσε» ή «δεν μου άρεσε»
μια ταινία είναι υποκειμενικό, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις αντιλήψεις του
καθενός, προτείνω τη συγκεκριμένη ταινία για την ιδιαίτερη προσέγγιση της στο θέμα της μετανάστευσης, της διαφορετικότητας και γενικότερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φωτεινή Παλιούρα, Α΄ Λυκείου
